Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu! Oni zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Chrystus przez tajemnicę wcielenia przemienił ludzką naturę i nasze zwietrzałe życie w wino, tak jak wodę w kamiennych dzbanach. Byliśmy wodą, bez smaku, zwietrzali, nieświeży. Byliśmy , jak tych sześć kamiennych dzban, twardymi, nieugiętymi, skostniałymi, ziemskimi istotami. Dzięki pojawieniu się Jezusa na ziemi, nasze ludzkie życie nabrało smaku, a tym samym sensu. Wino wprowadza człowieka w dobry nastrój, rozwesela serce, pomaga nawiązać kontakt z innymi, jednoczyć goszczących się.

Ciąg dalszy - Echo Ewangelii 

"Często Bóg dopuszcza, że nawet sprawiedliwego dotkną nieszczęścia, 

a to w tym celu, by ukryta jego cnota wyszła na jaw wobec ludzi. 

Tak było w przypadku Hioba. Kiedy indziej [Bóg] dopuszcza, 

że staje się coś niegodziwego, aby mimo niegodziwości czynu 

spełniły się sprawy wielkie i zdumiewające. Tak przez czyn 

ukrzyżowania dokonało się ludzkie Odkupienie. W innym znowu

 przypadku dopuszczenia człowiek ze wszech miar prawy doznaje przykrych 

pokus, by go utwierdziły w czystym jego sumieniu lub nie pozwoliły

 mu popaść w zarozumiałość z powodu mocy i łaski, jakiej dostąpił. 

Tego doświadczył Apostoł Paweł."

.

                                         św. Jan Damasceński